آخرين پرواز

چه بگوييم به خانواده هايي كه تمام اميد و آرزو هايشان در هواپيماي اوكراين پر كشيد و پرواز كرد. در دل سياهي شب هواپيما سقوط كرد. نوري بزرگي از آتش شهر را جلوه اي ديگر بخشيد. آن شب آرزوهاي اين خانواده ها هم پر كشيد و رفت. فرزندانشان، عزيزانشان همگي پر پر شدند و به جايگاه ابدي شان رفتند...

پرواز اوكراين هيچوقت به زمين ننشست. اين پرواز لعنتي آخرين پروازي بود كه مسافران آن را تجربه مي كردند. مقصدي كه اين هواپيماي شوم براي مسافران تدبير كرده بود اوكراين نبود، دنيايي ديگر بود. آنها كشته شدند. آرزوهايشان هم كشته شد. خانواده هايشان داغ دار شدند و چه چيز ميتواند اين غم بزرگ را جبران كند؟ چه چيز مي تواند اين داغ بزرگ را براي خانواده هايشان جبران كند؟